.bıkkınlık.
duymuyorum artık, hissetmiyorum.
elimde bana ait olduğundan pek de emin olmadığım bu çantayla
her sabah aynı yoldan, aynı yere gidip aynı yere dönüyorum.
sesler, sözler uğultudan ibaret.
onlar da geliyor, gidiyor, koşuyor ve konuşuyorlar,
seslenenler de oluyor:
bakmıyorum, hatta çevirmiyorum bile başımı.
tekrardan uyuşmuş zihnim, beni hikayenin dışına atıyor.
hiç anlayamamıştım, şimdi teşebbüs bile etmiyorum.
olanlar oluyor… olan görenlere oluyor.
bazen mutluluk, bazen çaresizlik sarıyor her yanı.
benim için hepsi aynı, hayat geliyor ama geçmiyor!
usulca buharlaşıyorum sanki,
dokunduğum her şeyden.
belki biraz geçmişe bakıyorum, her anı piksellenmiş bir fotoğraf,
bir hesaba düşmek için filtre bekliyor.
gün doğuyor, geceye bakıyorum.
bakışlarım ekran ışıklarıyla kurnazca dans ederek, süzülüyor
ama ulaştığı bir yer yok.
bir yukarı, bir aşağı… sağa ya da sola kaydırmalı,
hiçbir yere çarpmıyor talihim, satürn beni unutmuş!
yürüyorum ama duruyorum.
biliyorum ama susuyorum.
gözlerim şu anda hizmet dışı.
biraz anlam kırıntısı kalmış olsaydı,
belki uzaklara gitme hayali kurardım,
sahilde denize taş atarken.
“kendim” diye bir şey kaldı mı geriye, bilmiyorum.
.artimu. sizleri metropollerin ve sosyolojinin kadim kavramı “BIKKINLIĞI” (*Georg Simmel) göstermeye davet ediyor.
oyuna katılın!
küratör
